Πώς;

Caro diario

Ο χρόνος αργοσέρνεται στο διάβα της μέρας. Ρίχνω τη ματιά μου ενάγυρω στα γραφεία. Σιγά σιγά γεμίζουν και πάλι. Τα τηλέφωνα αρχίζουν να χτυπάνε όλο και πιο συχνά. Οι δρόμοι έπαψαν να είναι έρημοι πια. Eνας άλλος δρόμος. Ενα μικρό αγγάλιασμα, ένα φευγαλέο φιλί. Αυτή η εικόνα έρχεται στα μάτια ξαφνικά. Ενα ταξίδι. Ενας προορισμός. Ο χρόνος σταματά, για να γυρίσει πάλι πίσω. Ενα τελευταίο βλέμμα. Χάνεσαι, χάνομαι...

Κοιτάζω τα δέντρα έξω από το σκονισμένο παράθυρο. Σχεδόν ασάλευτα. Ή μήπως όχι; Προσέχω τις νωχελικές κινήσεις τους στο μεσημέρι. Ανοίγω λίγο το παράθυρο. Αφήνω τον αέρα να μπει στο χώρο. Τον ακούω να γυρίζει δίπλα μου, να με κυκλώνει. Σαγήνη. Τον αναζητώ πάνω στο δέρμα. Τον φέρνω μέσα μου, λαίμαργα. Θέλω να μείνει για πάντα εκεί.

Ολα, μου φαίνονται βουνό. Εκκρεμότητες συσσωρεύονται γύρω μου. Δεν έχω διάθεση για δουλειά. Δεν έχω κι όλας. Κουβέντες ρίχνονται στο εμ ες εν. Γυρίζουν άλλες πίσω. Σκέψεις ενώνονται. Ισως ποτέ δεν χώρισαν. Το καλοκαίρι φεύγει, κυλάει όπως ο ιδρώτας στο κορμί μας. Το γευτήκαμε αρκετά άραγε, για να αντέξουμε; Tι έχει απομείνει ακόμα; Τι να περιμένουμε; Πέρα, δυο σημάδια φωτεινά μας καλούν. Ναι, είναι μακρυά, αλλά είναι μπροστά μας. Μια ελπίδα. Δυο ελπίδες.

Νομίζω πεινάω. Πίνω μια γουλιά ενός καφέ, που έχει χάσει εδώ και ώρες το άρωμά του. Θέλω νερό, να διώξει την άσχμημη γεύση του. Το σκέφτομαι όμως για να σηκωθώ και να πάω ως τον ψύκτη. Τελικά αποφασίζω πως δεν διψάω πια. Προσπαθώ να σκεφτώ, που θα ήθελα να βρισκόμουν τώρα. Πιάνω να υπολογίζω σε πόσες μέρες θα πάμε με τον Αρη διακοπές. Λιγότερες από μιας εβδομάδας. Ξαφνικά αγχνώνομαι γιατί ακόμα δεν γύρισα καλά καλά και πρέπει να ετοιμάζομαι πάλι. Θέλω;

Ο ήχος ενός τζιτζικιού φτάνει από μακρυά ως τα αυτιά μου. Η ζέστη πολιορκεί με δύναμη την πόλη. Τα μάτια μου βάρυναν. Στο εμ ες εν, καμιά απόκριση εδώ και ώρα. Κάποιος, από τα πέρα γραφεία βάζει να ακούσει μουσική. Συναντιόμαστε στον αέρα. "Πώς να βγω και, πώς να βγω και να περπατήσω τα λόγια του, τα λόγια του να θυμηθώ; Με το φεγγάρι πώς, αχ πώς να τραγουδήσω με το φεγγάρι πώς να παρηγορηθώ;"