"Ας φύγουμε μακριά από τα πάθη ετούτης της αφιλόξενης γυμνής γης. Μια νέα πατρίδα ανοίγεται στην αγάπη μας. Εκεί, μέσα σε παρθένα δάση, ευωδιαστά από τα άνθη, εκστασιασμένοι από ευτυχία θα ξεχάσουμε τον κόσμο" *
Γράφω μπροστά από μια κούπα καφέ, που έχει κρυώσει από ώρα. Αισθάνομαι ήδη πολύ καλύτερα, αφού τα 1000 μιλιγκράμ αντιβίωσης ημερησίως προφανώς έκαναν θραύση. Η αυριανή απεργία μου φέρνει μια αίσθηση χαλαρότητας, μετά την κοπιαστική δουλειά του Σαββατοκύριακου, το οποίο τέλειωσε βλέποντας μαζί με τον Αρη το "Ματς πόιντ" από το κρεβάτι.
Πάντα είχα μια αποστροφή για τις κινηματογραφικές εμμονές του Γούντι. Ομως την ταινία χθες την είδα απνευστί. Καταρχήν μπορεί να ευθύνεται η διάθεσή μου. Mετά, η ατμόσφαιρα του Λονδίνου και το φινάλε που θύμιζε κάτι από Πατρίτσια Χάϊσμιθ. Ισως το οπερετικό της σάουντρακ. Ισως πάλι και μόνο το θέμα: Νόμιμοι έρωτες, παράνομοι έρωτες, πάθος και τρέλα - στους δεύτερους πάντα εννοείται - απόγνωση, αποφάσεις με γνώμωνα το συμφέρον, μοιραίες πράξεις και μια εσωτερική τιμωρία ως φινάλε, αποτέλεσμα "καλής τύχης". Ο Αρης πρότεινε κινηματογραφική έξοδο για απόψε και το πρώτο που σκέφτηκα ήταν το "Μπαρτσελόνα". Τόσο με επηρέασε το χθεσινό. Αλλά πάλι, δύο Γούντι-δες απανωτά; "Ας το αφήσουμε Αρη, δεν έχει τίποτα της προκοπής να δούμε..."
Σήμερα έμαθα ένα νέο, ένα πολύ ευχάριστο νέο, για έναν αγαπημένο μου και είμαι χαρούμενος και ναι, ευτυχισμένος, γι' αυτόν. Δεν ξέρω αν όλα στη ζωή, είναι θέμα τύχης, όπως διαπραγματεύεται η ταινία του Γούντι, αλλά πάντα πίστευα ότι πολλά, αν όχι τα περισσότερα, από τα γεγονότα που συμβαίνουν στη ζωή μας, είναι τελικά ένα παιχνίδι στην κόψη μεταξύ της τύχης και της ατυχίας. Ο τρόπος που γνωριστήκαμε για παράδειγμα, είναι μια απόδειξη για τη θεωρία αυτή. Και μετά είναι ευτύχημα αν μπορείς να βλέπεις, πρώτα, και στη συνέχεια να ερμηνεύεις σωστά, τα σημάδια που έρχονται συνεχώς γύρω σου. Τα καλά και τα κακά. Τα πρώτα τα ακολουθείς τα δεύτερα τα αποφεύγεις. Τύχη-Ατυχία, Καλό-Κακό. Μα κυρίως να πιστεύεις ότι αυτό, που επιθυμείς, αυτό που ζητάς, θα σου συμβεί. Και στο τέλος μπορείς ν' αναφωνίσεις "Στο έλεγα, στο έλεγα, στο έλεγα!!"
Τελικά, η χαρά μου με οδήγησε να γράφω άλλα, από όσα αρχικά ξεκίνησα να γράφω (*), αλλά δεν πειράζει. Στη χαρά άλλωστε, μπορείς να συγχωρείς πιο εύκολα.
- Oμορφη μέρα, καλό ξαφνικό...
* Η Αϊντα στην Γ' Πράξη. (-Λόγια ειπωμένα)
2 σχόλια:
Πιστεύω ότι μερικές φορές είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις την τύχη από την ατυχία, το καλό από το κακό. Μόνο μετά από πολύ καιρό μπορείς, ίσως, να το καταλάβεις.
Τελικά, καλέ μου alex έτσι ακριβώς είναι. Ερχεται η στιγμή που την τύχη μπορεί να την νοιώσεις σαν ατυχία...
Δημοσίευση σχολίου